Mensen met ernstige psychische aandoeningen (EPA) leven gemiddeld 10 tot 20 jaar minder lang dan de algemene bevolking. Deze enorme kloof wordt grotendeels verklaard door een toenemende prevalentie van hart- en vaatziekten, diabetes mellitus en metabool syndroom. Risicofactoren zijn o.a. beperkte lichaamsbeweging en sedentair gedrag. Het verhogen van deze zaken spelen een cruciale rol bij het voorkomen van deze comorbiditeiten, en dus bij het aanpakken van de mortaliteitskloof. Uit onderzoek blijkt het potentiële voordeel van interventies gericht op lichaamsbeweging en sedentair gedrag voor mensen met EPA. De vertaling naar de klinische praktijk verloopt echter traag. Een mogelijke verklaring zijn de vele hinderpalen die zij ervaren. Evidentie inzake de effectiviteit van dergelijke interventies is onvoldoende voor beleidsvorming. Er is ook nood aan informatie over de kosteneffectiviteit. Deze evidentie kan worden verkregen uit gezondheidseconomische evaluaties. Het doel van de studie is om een interventie gericht op lichaamsbeweging en sedentair gedrag samen te stellen die toegankelijk, aantrekkelijk en effectief is voor mensen met EPA door rekening te houden met hun behoeften en voorkeuren, via het Intervention Mapping Protocol, en om de effectiviteit en kosteneffectiviteit te onderzoeken. Het betrekken van deze kwetsbare groep bij het creatieproces kan zonder twijfel als innovatief worden beschouwd en helpt bij het aanpakken en verhelpen van de talrijke belemmeringen.