Het enkelgewricht bestaat uit het scheen- (tibia) en kuitbeen (fibula) die het sprongbeen (talus) als een vork omvatten, waarbij syndesmose ligamenten de integriteit en stabiliteit bewaren. De gewrichtsoppervlakken zijn bedekt met kraakbeen dat schokken absorbeert alsook wrijvingsloze beweging toelaat. Enkelbreuken die gepaard gaan met schade aan de syndesmose ligamenten zijn veelvoorkomende en ingrijpende letsels die de fysiologische belasting aantasten en piekdrukken op het kraakbeen induceren. Dit leidt tot kraakbeenafbraak en slijtage van het gewricht - een invaliderende aandoening gekend als artrose. Momenteel ontbreekt echter een grondige kennis van de mechanica en precieze invloed op de progressie tot artrose, waardoor ze een diagnostisch en therapeutisch vraagstuk blijven. Het doel van dit doctoraatsonderzoek is bijgevolg de rol van syndesmotische letsels in de patho-mechanica van kraakbeendegeneratie te verduidelijken door middel van geavanceerde multidimensionale statistiek en gepersonaliseerde belastingsanalyse. Bovendien zullen fundamentele resultaten geleidelijk worden geïntegreerd in de klinische praktijk door middel van gedetailleerde diagnostische methodieken, virtuele pre-operatieve planning en computer-geassisteerde chirurgische behandeling. Zodoende streef ik naar een vroegtijdige detectie en gepersonaliseerde behandeling van syndesmotische letsels teneinde pathologische enkelbelasting te herstellen en progressie naar eindstadium enkelartrose te voorkomen.