Massaconsumptie werd een belangrijk fenomeen in de Keynesiaanse welvaartsstaat, maar niet zonder bemiddelaars tussen staat en burger. Deze speelden een regulerende en educatieve rol. Zowel de Association des Consommateurs, de wegdeemsterende coöperatieves en nieuwe sociale bewegingen zoals Anders Gaan Leven profileerden zich op het thema. Door te kijken naar institutionele structuren (zoaals de Raad van het Verbruik) en de discours en acties van deze belangengroepen, komen “les trentes glorieuses” in een nieuw licht te staan.