Dit doctoraatsonderzoek combineert verschillende methoden en bronnen om de huidige kennis over de preventie van fraude in de sport empirisch aan te vullen. De bevindingen tonen aan dat de studie van fraude in de sport zich de laatste jaren vooral heeft toegespitst op voetbal en match-fixing. Bovendien tonen ze aan dat de criminogeniteit van de sportomgeving een beperkte rol speelt in het voorspellen van het plegen van fraude, maar wel een rol kan spelen in het activeren van de criminaliteitsneiging van sporters. Bovendien toont dit onderzoek aan dat fraude zoals niet-gokgerelateerde match-fixing niet op dezelfde manier wordt bestraft in verschillende sportfederaties, en dat fraudeschandalen verschillende gevolgen hebben afhankelijk van de betrokken stakeholder. Tot slot toont dit onderzoek aan dat beroepsfraude in de sport vaker wordt gepleegd door belanghebbenden die betrokken zijn bij de administratie van de sport, en sportfraude door belanghebbenden die actief zijn op het veld, wat verband houdt met de opportuniteitsstructuren van deze verschillende soorten fraude.