Toen planten land koloniseerden, hadden ze aanpassingen nodig om deze nieuwe omgeving te overleven. Fenol
verbindingen moeten van groot belang zijn geweest voor vroege landplanten, gezien hun functionele rollen als
celwandversterkende componenten, lichtschermen tegen intensieve bestraling en fytofagie
afschrikmiddelen. Lignine, een van de meest bestudeerde fenolische verbindingen, wordt over het algemeen gedacht te hebben gespeeld
een cruciale rol bij het versterken van mechanische en vaatweefsels. Echter, onlangs ontdekten we dat
dat varens twee chemisch verschillende soorten sclerenchym met een vergelijkbare hardheid kunnen ontwikkelen:
verhout en niet-verheven type. Verdere analyse gaf aan dat het laatste type is geïmpregneerd met
(momenteel niet geïdentificeerd) fenolische pigmenten. Het eerste doel van dit project is het karakteriseren van de
chemische aard van deze pigmenten met behulp van pyrolyse-gebaseerde en thermisch geassisteerde chemische analyses.
Gezien de verschillende functionele rollen van fenolen, is het tweede doel om inzicht te krijgen in waarom varens
mogelijk verschillende chemische strategieën gebruikt hebben - gebaseerd op zeer uiteenlopende fenolachtige samenstellingen -
om sclerenchym-muren te versterken. Daarom hanteren we een multi-experimentele aanpak om de
gevoeligheid van sclerenchymweefsels voor schimmel verval evenals het effect van mechanisch
verstoring en fysieke verwonding van de fenolische samenstelling van sclerenchym. Integratie van
de resultaten zullen nieuwe inzichten verschaffen in de functionele en evolutionaire betekenis van wall-bound
fenolische verbindingen in landplanten.