Mantelcellymfoom (MCL) is een zeer agressief subtype van B-cellymfoom dat wordt gekarakteriseerd
door een slechte respons op de huidige behandelingsregimes. Op basis van genetische gegevens van MCL-patiënten is dat zo
veronderstelde dat CCND2 een echte driver is voor MCL. Ook wordt het neuronale eiwit SOX11 gebruikt als een
diagnostische marker en werd geïdentificeerd als een vermeend MCL-specifiek oncogen.
Met behulp van onze geoptimaliseerde targetingstrategieën hebben we recent voorwaardelijke Ccnd2 en SOX11 gegenereerd
gain-of-function muismodellen om hun rollen in de pathobiologie van MCL verder te onderzoeken. Onze
voorlopige geven aan dat Ccnd2 overexpressie in de muis resulteert in de spontane ontwikkeling van
MCL. In dit project willen we deze nieuwe MCL-muismodellen verder karakteriseren om de weg te effenen
voor preklinische evaluatie van nieuwe therapeutische strategieën in de context van deze ziekte.