De asielprocedure is een talig proces. De vraag of iemand asiel krijgt, wordt bepaald door de performance van mondelinge verhalen tijdens asielgehoren en de tekstuele (re)productie ervan in beslissingen. Dit is wat er gebeurt voor de schermen (of "frontstage"). Aan de “backstage”, geven advocaten asielzoekers advies en bereiden ze hen voor op hun interacties met de autoriteiten. Hoewel het onderzoek naar taal en asiel geleidelijk aan toeneemt, focussen bestaande studies ofwel op de “fronstage” ofwel op de “backstage” van de procedure, zonder aandacht te besteden aan de interconnectie. Er is dan ook een gebrek aan kennis over de impact van de advocaat op de “frontstage” van de asielprocedure, hetzij direct (in de vorm van opmerkingen tijdens asielinterviews) hetzij indirect (door de manier waarop adviesverlening weerklinkt in de “frontstage performance” van de asielzoeker). Het project is sociolinguïstisch-etnografisch van aard en gebruikt theorie uit onderzoek naar verhalen, taalbeleid en tolkenpraktijk en studies naar taal en recht. Het analyseert de narratieve, meertalige en juridisch-institutionele condities van de asielprocedure. Het onderzoek is daarmee het eerste werk dat de centrale rol van de advocaat benadrukt met betrekking tot hoe vluchtelingenidentiteiten worden geconstrueerd op het kruispunt van de front- en de backstage van het asielproces. De resultaten van het project zullen de studie van taal in asielbureaucratieën aanzienlijk vooruithelpen.