Systemische lupus erythematodes (SLE) is een auto-immuunziekte die 0.2% van de bevolking treft. Ondanks belangrijke heterogeniteit binnen SLE is lupus nefritis een ernstig probleem voor patiënten met lupus, wat leidt tot verminderde nierfunctie of eindstadium nierfalen ondanks agressieve behandeling. Omdat de drivers van SLE niet gekend zijn, richten de huidige behandelingen voor lupus nefritis zich niet op de onderliggende pathofysiologie. Betere therapieën zijn dringend nodig. Onze hypothese is dat microbiële diversiteit een belangrijke driver van ziekte kan zijn, die gemodificeerd kan worden. Microbiële veranderingen zijn geassocieerd met SLE volgens enkele studies, maar het is onduidelijk of deze associatie causaal is. Onze preliminaire data tonen dat ziektemanifestaties in A20DC-KO muizen, die spontaan auto-immune kenmerken krijgen die lijken op SLE en lupus nefritis, afhankelijk zijn van de microbiële status van de muiskolonie. Gezien de prognostische impact van nefritis in SLE, zullen we eerst de nieraantasting en de specificiteit van het B cel repertoire onderzoeken binnen dit model. Vervolgens bestuderen we of A20DC-KO muizen ook een verstoord microbioom hebben en of volledige eliminatie van het microbioom of rekolonisatie met microbiomen met uiteenlopende diversiteit een effect heeft op nieraantasting en andere ziektemanifestaties. Indien het microbioom inderdaad SLE beïnvloedt, zou dit mogelijk tot nieuwe behandelingen kunnen leiden.