Dit project analyseert de laatste opleving van het manicheïsme in het oostelijke Middellandse
Zeegebied en de keizerlijke vervolging die de verdwijning ervan in de 6e eeuw lijkt te veroorzaken.
Het manicheïsme speelde een belangrijke rol in de vorming van het laatantieke religieuze landschap:
de confrontatie met het manicheïsme is essentieel voor de evolutie van het christendom. Gezien de
impact van deze religieuze groepering is het verrassend dat er geen uitputtende studie bestaat over
de heropleving en verdwijning ervan tijdens de jaren van Justinianus I. Deze lacune wordt gevuld
met dit project, door een zorgvuldige lezing van de juridische, historische, theologische, filosofische
en polemische bronnen uit die periode. Het project zal ook enkele vooronderstellingen van het
academisch onderzoek over dit onderwerp herzien, zoals het concept van een abrupte uitdoving van
het manicheïsme of de definitie van wat "manicheïstisch" moet zijn in deze jaren. Tot slot zullen
enkele van de belangrijkste debatten over de geschiedenis van religies in de late oudheid aan bod
komen, zoals het ontstaan van de christelijke identiteit, de relatie van deze identiteit met het
manicheïsme, de religieuze receptie in de mediterrane omgeving, de repressiemethoden van het
laat-antieke Romeinse Rijk, de relatie tussen gewelddadige toespraken en gewelddadige repressie of
de relatie tussen religieuze conflicten en conflicten in andere sociale sferen.