Natuurlijke habitats verdwijnen in recordtempo en onze wereld raakt steeds meer verstedelijkt. Recent zijn wetenschappers beginnen onderzoeken hoe cognitieve vaardigheden (de mechanismen waarmee dieren informatie uit de omgeving verwerven, verwerken, opslaan en ernaar handelen) dieren in staat stellen zich aan te passen aan een stedelijke omgeving. Veel van deze studies vonden cognitieve verschillen tussen dieren in stedelijke en niet-stedelijke omgevingen, en linkten dit aan cognitieve uitdagingen in zeer dynamische stedelijke omgevingen. In dit project stellen we voor dat 'stedelijke diëten' ook bijdragen aan dergelijke cognitieve verschillen. Hoewel laboratoriumstudies inderdaad belangrijke effecten van voeding op de ontwikkeling van cognitie lieten zien, kreeg dit idee tot nu toe weinig aandacht in de literatuur over stedelijke cognitie. We zullen dit belangrijke kennis tekort aanpakken door theoretische denkkaders en methodologie uit de psychologie, ecologie en microbiële wetenschappen te combineren. Aangezien het meeste eerdere werk dat een verband legt tussen verstedelijking en cognitie correlatief van aard was, zullen we de interdisciplinaire aanpak aanvullen met een krachtige combinatie van gecontroleerde laboratoriumexperimenten en metingen van cognitie in het wild. Meer bepaald zullen we testen hoe vetrijke en suikerrijke diëten (WP1) en het darmmicrobioom (WP2) de cognitie beïnvloeden in drie domeinen die cruciaal geacht worden voor overleving in stedelijke omgevingen, namelijk ruimtelijk leren, inhibitorische controle, en sociaal leren. Als modelsoort gebruiken we wilde duiven, een soort die goed gedijt in stedelijke omgevingen en waarvan het dieet sterk varieert tussen stedelijke en niet-stedelijke omgevingen.