De relatie tussen regionalistische partijen en politiek conflict is een cruciaal onderwerp in de literatuur rond stabiliteit en vrede in multinationale staten. Toch blijven diverse blinde vlekken bestaan. Ten eerste werd het effect van conflict op regionalistische partijen amper bestudeerd. Ten tweede behandelt veel onderzoek gewelddadig conflict, terwijl alledaagse politieke conflicten amper aandacht krijgen. Ten derde focust bestaand werk vooral op communautair conflict. De link tussen regionalistische partijen en andere conflicten blijft onderbelicht. Deze studie wenst deze hiaten aan te pakken door te onderzoeken of conflict op het centrale beleidsniveau regionalistische partijen electoraal voordeel oplevert. Het project focust op regeringsconflicten en bestaat uit drie delen. Het gaat na of conflict deze partijen voordeel oplevert (OV1), het bekijkt of dit effect afhankelijk is van de politieke opportuniteitsstructuur (OV2) en het belicht de rol van conflictkenmerken (hun timing, intensiteit en communautaire aard) (OV3). Een unieke dataset van regeringsconflicten in 9 Westerse landen (1990-2020) laat me toe de link te analyseren tussen conflict en de electorale resultaten van 62 regionalistische partijen. Hiertoe worden large-N regressieanalyses toegepast (N= minstens 385 – 476 individuele regionalistische partijen bij een gegeven verkiezing, afhankelijk van de analyse). De data en inzichten leveren belangrijke input voor diverse maatschappelijke en academische debatten.