Dit onderzoek heeft als doel het fenomeen van twee schijnbaar tegenstrijdige zogenaamde 'stijlkamers' in het particuliere burgerlijke huis in België in de tweede helft van de 19e eeuw bloot te leggen - namelijk de Franse salon en de neo-(Vlaamse) Renaissance eetkamer (of haar gotische alternatief). De pogingen van België, als nieuwe natiestaat binnen Europa, om een nationale identiteit te creëren, wordt daarbij onderzocht als onderliggende dynamiek. Als primaire onderzoeksdoel wil ik bepalen in hoeverre deze historische stijlen zijn geïnspireerd op lokale dan wel Europese ontwerpen en welke sociaal-culturele betekenis deze hadden, temeer omdat ze werden gebruikt om binnen een nieuwe sociale klasse de status, culturele geletterdheid en smaakstandaard te benadrukken en genderdifferentiatie tussen kamers te creëren. In hoeverre kan het privé-interieur worden gezien als veruitwendiging van sociaal-politieke en identiteitsbelangen, in hun promotie door de overheid en de markt? Tot slot onderzoeken we de drang van een burgerlijke middenklasse naar een gepersonaliseerde, intieme en smaakvolle 'thuis' in een omgeving van massaproductie en verstedelijking. De tot nu toe onderbelichte rol van deze stijlen in de toenmalige samenleving en hun materialiteit, in welke mate en waarom ze werden geproduceerd en toegepast in de stedelijke Belgische privéwoning, zal worden onderzocht en vergeleken met de bredere Europese context.