Het voorgestelde project zal de studie van de Italiaanse literaire productie over de Holocaust heroriënteren door er een nieuwe categorie binnen te definiëren en te onderzoeken, bestaande uit teksten van joodse auteurs die getuigen over de ervaring van het onderduiken om te ontsnappen aan de deportatie naar de concentratie- en vernietigingskampen van de nazi’s. Het zal de ervaring van het onderduiken centraal stellen door onbestudeerde verhalen te analyseren en algemeen bekende teksten te herinterpreteren, en aldus de kenmerken te identificeren en te inventariseren van wat men “onderduikliteratuur” zou kunnen noemen. Het project zal nagaan in welke mate dat rijke maar grotendeels genegeerde corpus de publieke herinnering aan de periode van discriminatie en vervolging in Italië tussen 1938 en 1945 kan omvormen en het discours omtrent de Holocaust binnen en buiten de landsgrenzen kan verbreden. Het sluit aan bij de inzet van de schaarse overlevenden van dat tijdperk om ervoor te zorgen dat de Italiaanse samenleving de herinnering aan discriminatie, vervolging, deportatie en massamoord levendig en relevant houdt, ook—of zelfs vooral—in afwezigheid van directe getuigen.