Vanaf de vroege 15de eeuw werden de verschillende ragio's van de Euro-mediterrane zone gekenmerkt door opvallend gelijklopende transformaties die hand in hand gingen met groeiende 'connectiviteit' tussen deze regio's, waar interne processen van centralisatie en staatsvorming nauw samenhingen met steeds meer externe interactie tussen de grootmachten in wording. De beeldvorming van de 'Ander' ging door die interactie steeds meer bestaansrecht opeisen. Het is dit wederzijds discours over de 'Ander' tijdens een 'lange 15de eeuw' (1389-1529) tussen de Bourgondisch-Habsburgse, Mamlukse en Ottomaanse Rijken dat de kern vormt van het onderzoek dat hier wordt voorgesteld.