(Semi)-landelijke gebieden zijn vaak uitgesloten van nieuwe of groene mobiliteitsinitiatieven zoals auto- en fietsdelen, Uber en grootschalig 0-emissie vervoer. Lange afstanden en te weinig gebruikers maken deze te duur of simpelweg niet haalbaar, dus gebruiken veel mensen de auto. Degenen die zich geen auto kunnen veroorloven/gebruiken zullen minder snel een baan vinden of naar de stad vertrekken. Dit leidt tot een vicieuze cirkel waardoor deze gebieden minder aantrekkelijk worden voor bedrijven of samenwerkingsverbanden met grote bedrijven uit de transportsector. Lokale overheden worstelen op hun beurt vaak met het vinden van de capaciteit in personeel en financiering voor groene en flexibele oplossingen, die zwaar gesubsidieerd blijven en niet altijd efficiënt zijn: een lege elektrische bus vermindert de totale uitstoot niet en de behoeften van de gebruikers worden nog steeds niet beantwoord.