De wereld verstedelijkt in hoog tempo en deze toenemende manifestatie van steden als omgevingen biedt unieke kansen en uitdagingen, aangezien ze een primaire bron zijn van vervuiling en ziekten voor mens als dier aantasten. De relatie tussen stedelijk landgebruik en ziektedynamieken in dieren die zijn aangepast aan de stad, is echter nog steeds onderbelicht. We hebben dringend behoefte aan een beter en inclusiever begrip van de belangrijkste processen die de ziektedynamiek in stedelijke omgevingen bepalen, vooral voor zoönotische ziekten. Toch vereist het begrijpen van de stedelijke ziektedynamiek een conceptuele verandering, omdat men rekening moet houden met de ruimtelijke heterogeniteit van het stedelijke landschap. Bovendien zullen individuen verschillen in eigenschappen die de verspreiding van ziekten beïnvloeden, zoals hun bewegingsgedrag, socialiteit of immuunsysteem, die vervolgens weer beïnvloed kunnen worden door omgevingsfactoren. Het onderzoeken van de ziektedynamiek in stedelijke omgevingen vereist daarom een integratieve aanpak. Hiervoor zal ik een van de meest succesvolle stadsbewoners, de stadsduif, en zijn parasitaire bacterie Chlamydophila psittaci als modelsysteem gebruiken. Ik zal variatie op verschillende ruimtelijke en organismale schalen, d.w.z. van het individu tot het populatieniveau, integreren in één epidemiologisch model, wat uiteindelijk de ontwikkeling van een duurzaam stedelijk planningskader binnen een één-gezondheidskader mogelijk zal maken.