In dit onderzoek wordt gekeken naar de behandeling van drie gemeenschappelijke afwijkingen die kunnen optreden aan de binnenkant van de baarmoeder of baarmoeder. Dit zijn poliepen (d.w.z. een zwelling van de binnenbekleding van de baarmoeder), myomen (d.w.z. een goedaardige tumor van de spierwand van de baarmoeder) en resterend placenta weefsel (d.w.z. een rest van de nageboorte in de baarmoeder). Hysteroscopie is een techniek waarbij een kleine camera wordt gebruikt om te kijken in de baarmoeder. Het heeft een werkkanaal waardoor een instrument kan worden ingevoerd om afwijkingen te verwijderen. De klassieke techniek is de resectoscoop dat een gebogen draad waarop elektrische stroom kan worden toegepast voor het snijden en verwijderen afwijkingen heeft. Een meer recente techniek is de hysteroscopische brokkenmaker (HM), hetgeen een soort scheerapparaat, dat aspiraten en delen van de afwijkingen. We vergelijken beide technieken in een prospectieve, gerandomiseerde studie voor het verwijderen van intra-uteriene poliepen, kleinere myomen, en de resterende placenta weefsel. Volwassen vrouwen met een van deze afwijkingen worden willekeurig toegewezen te worden behandeld met één van de technieken. De belangrijkste eindpunten van de studie zijn de installatie en operationele tijd. Daarnaast kijken we naar het risico van adhesie vorming in de baarmoeder na de operatie door het uitvoeren van een ‘second look’ hysteroscopy in het kantoor. Dit is belangrijk omdat intra-uteriene verklevingen vruchtbaarheid patiënt kunnen beïnvloeden. Op basis van eerdere gegevens wordt verwacht dat de HM aanschouwt aantal voordelen ten opzichte van de resectoscoop, zoals kortere werktijd en minder complicaties.