De schimmel Batrachochytrium dendrobatidis (Bd) bedreigt wereldwijd amfibieën, met uitgesproken biodiversiteitsverlies bijvoorbeeld in de Andes. Sommige besmette populaties zijn in staat te overleven. Mijn hypothese is dat dit te wijten is aan co-evolutie van de schimmel met de gastheer die leidt tot verminderde virulentie waardoor pathogeen en gastheer kunnen samenleven. Ik onderzoek het onderliggende mechanisme, vooral vanuit het perspectief van de schimmel. Ik voorspel dat Bd stammen uit gebieden in de Andes waar gevoelige gastheren overleven minder virulent zijn dan stammen uit gebieden waar de gevoelige gastheren verdwenen zijn. In Werkpakket 1 (WP1) reconstrueer ik de biogeografie van Bd in de Andes met behulp van genomische gegevens. WP2 ontrafelt de fenotypische diversiteit, thermische niches en genexpressie van verschillende Bd-stammen uit de Andes, met nadruk op de virulentieprofielen. WP3 vergelijkt de genexpressie van pathogeen en gastheer in een infectie experiment waarbij een gevoelige gastheer experimenteel geïnfecteerd wordt met hoog en laag virulente Bd stammen. Dit onderzoek integreert genomische, fenotypische, omgevings- en transcriptoom gegevens over Bd op landschapsniveau, en biedt nieuwe inzichten in de evolutie van een pathogeen naar co-existentie met haar gastheer. Het begrijpen van het mechanisme van co-existentie zal bijdragen tot het ontwikkelen van nieuwe bestrijdingsmaatregelen om de impact van chytridiomycose op amfibieën in te perken.