Het afbakenen van het zoet-/zoutwater grensvlak in heterogene watervoerende lagen aan de kust is een belangrijk maar uitdagend probleem, vooral in de aanwezigheid van niet-continu geleidende kleilagen. Elektrische weerstand tomografie (ERT) is één van de meeste efficient geofysische methodes om het zoutgehalte op verschillende schalen te karakteriseren. Om overschatting van het zoutgehalte door directe ERT-interpretatie te vermijden, gebruiken we een petrofysische relatie om kleilenzen van zout watervoerende lagen te discrimineren.