Dit onderzoek behandelt het gecontextualiseerde gebruik van tijd en aspect in vroege boeddhistische Chinese literatuur van vóór de vijfde eeuw, de belangrijkste bron voor de ontwikkeling van vroeg Chinees. Deze kenmerken van tijd en aspect worden vergeleken met pre-boeddhistische teksten en vroege niet-boeddhistische literatuur teneinde te onderzoeken hoe markers van tijd en aspect zich ontwikkelden in vroeg Chinees.