Dit project situeert zich in de disciplines van de geïntegreerde wetenschapsgeschiedenis en -filosofie en de filosofie van de wetenschappelijke praktijk. Het doel is om een epistemologische analyse uit te voeren van onderwijspraktijken in de 19e eeuwse experimentele scheikunde en de relatie van die praktijken tot onderzoek. In de geschiedschrijving is er reeds veel aandacht geschonken aan het belang van pedagogische vernieuwingen in de 19e eeuwse experimentele scheikunde. Een filosofische analyse van deze vernieuwingen ontbreekt echter nog steeds. Dit project gebruikt deugdepistemologie als een framework om deze analyse uit te voeren en om te tonen hoe onderwijsprakijkten een rol speelden in de productie en verantwoording van kennis in de 19e eeuwse experimentele scheikunde. Het project beoogt drie zaken. Ten eerste, het identificeren van de epistemische (on)deugden die in de 19e eeuw als relevant werden gezien in het onderwijzen van experimentele scheikunde. Ten tweede, een gedetailleerde reconstructie voorzien van specifieke onderwijspraktijken en de manier waarop die studenten toelieten om de relevante epistemische deugden te verwerven. Ten derde, het bepalen van de rol die epistemische deugden en de daarbij horende onderwijspraktijken speelden in controverses in de scheikunde.