Bloemenranden worden tegenwoordig steeds meer toegepast als agromilieumaatregel om de biodiversiteit in het landbouwlandschap te verbeteren. Uit de laatste studies blijkt echter dat niet alle bloemen even aantrekkelijk zijn voor wilde pollinatoren, en dat een geoptimaliseerde samenstelling en verhouding nodig is, vooral voor de goede ontwikkeling van meerjarige bloemstroken in een landbouwcontext. 

Voor meerjarige bloemstroken zijn daarnaast ook geoptimaliseerde maaischema's nodig om de successie beter te beheren, vooral in regio's met hoge stikstofdeposities, omdat de huidige schema's onvoldoende tegemoet komen aan de behoeften van insecten, inclusief bestuivers. Effectief maaibeheer moet bloemendiversiteit bieden met gespreide bloeitijden doorheen het vliegseizoen, maar moet ook voldoende gevarieerde habitats creëren met schuil-, nest- en paringsplaatsen voor insecten.

Om deze uitdagingen aan te pakken, worden in dit project bloemstroken op verschillende locaties aangelegd (bestuiversblokken in de regio Limburg en regio Oost-Vlaanderen) op basis van geoptimaliseerde zaadmixen, samengesteld door de Vlaamse Landmaatschappij (VLM) en UGent. Hierop zal ook een innovatieve maaibeheermethode uitgetest worden, het Drie-strokenbeheer (Parmentier, 2023). Bij deze methode wordt de bloemenrand in drie stroken verdeeld met behulp van gebogen in plaats van rechte maailijnen. Tijdens elke maaicyclus blijft een derde ongemaaid, als refugia zone, terwijl het maaisel wordt verwijderd om de nutrientstatus van de bodem te verlagen en de successie te verminderen. Het gebruik van overlappende gebogen maailijnen heeft als doel de variatie in patronen te maximaliseren, waardoor de ruimte-tijdvariatie in de (her)groei van bloeiende kruidachtigen wordt bevorderd.

In dit project zullen meerjarige bloemstroken op basis van geoptimaliseerde versus standaardmengsels vergeleken worden en de effecten op pollinatoren nagegaan (met een focus op wilde bijen). Daarnaast zullen ook de effecten van een biodivers georiënteerd maaibeheer getest worden, waarbij het driebandbeheer vergeleken wordt met het regulier beheer, zoals huidig in beheercontracten met landbouwers word opgenomen. 

De conclusies uit deze studie zullen door de VLM, als adviesorgaan van de federale overheid, meegenomen worden om de huidige beheerovereenkomsten te kunnen optimaliseren en zo mee bijdragen om het huidige landbouwlandschap natuur-inclusiever te maken.