Schrödinger had waarschijnlijk een kat, maar hij bedacht zeker het concept van verstrengeling als de generaal karakterisering van kwantumcorrelaties. In zijn woorden (1935): "de best mogelijke kennis van een geheel omvat niet noodzakelijkerwijs de best mogelijke kennis van al zijn delen. "De theorie van verstrengeling is dan voornamelijk ontwikkeld in de kwantuminformatietheorie, waar het dient als een universele bron voor de verschillende taken (bijv. kwantumberekening). Maar een van de belangrijkste evoluties in de natuurkunde in het afgelopen decennium was het besef dat verstrengeling is eigenlijk belangrijk voor alle velden die kwantumverschijnselen bevatten, zoals gecondenseerd materiefysica, hoge-energiefysica en zelfs kwantumzwaartekracht. Het formalisme van tensor-netwerkstaten (TNS) is een van de baanbrekende ontwikkelingen die ontstond in deze context. Het biedt een geheel nieuwe taal voor het begrijpen en simulatie van kwantum veel lichaamssystemen in termen van hun verstrengelingseigenschappen.

In dit project willen we het 'verstrengelingsprogramma' voor kwantumveldentheorieën verder ontwikkelen (QFT), die bijvoorbeeld voorkomen in het standaardmodel van de deeltjesfysica. We zullen divers aanpakken vragen als: Hoe beïnvloeden symmetrieën de verstrengelingseigenschappen? Wat is de verstrikking? van lege ruimte? Kunnen we de verstrengeling op verschillende lengteschalen coderen in een extra opkomst dimensie? En hoe helpt dit ons allemaal voor specifieke uitdagende problemen, zoals de numerieke simulatie van niet-evenwichtsfysica? Schrödinger had waarschijnlijk een kat, maar hij bedacht zeker het concept van verstrengeling als de algemene karakterisering van kwantumcorrelaties. In zijn woorden (1935): "de best mogelijke kennis van een geheel omvat niet noodzakelijkerwijs de best mogelijke kennis van al zijn delen. "De theorie van verstrengeling is dan voornamelijk ontwikkeld in de kwantuminformatietheorie, waar het dient als een universele bron voor de verschillende taken (bijv. kwantumberekening). Maar een van de belangrijkste evoluties in de natuurkunde in het afgelopen decennium was het besef dat verstrengeling is eigenlijk belangrijk voor alle velden die kwantumverschijnselen bevatten, zoals gecondenseerd materiefysica, hoge-energiefysica en zelfs kwantumzwaartekracht. Het formalisme van tensor-netwerkstaten (TNS) is een van de baanbrekende ontwikkelingen die ontstond in deze context. Het biedt een geheel nieuwe taal voor het begrijpen en simulatie van kwantum veel lichaamssystemen in termen van hun verstrengelingseigenschappen. In dit project willen we het 'verstrengelingsprogramma' voor kwantumveldentheorieën verder ontwikkelen (QFT), die bijvoorbeeld voorkomen in het standaardmodel van de deeltjesfysica. We zullen divers aanpakken vragen als: Hoe beïnvloeden symmetrieën de verstrengelingseigenschappen? Wat is de verstrikking? van lege ruimte? Kunnen we de verstrengeling op verschillende lengteschalen coderen in een extra opkomst dimensie? En hoe helpt dit ons allemaal voor specifieke uitdagende problemen, zoals de numerieke simulatie van niet-evenwichtsfysica?