Artistieke (zelf)expressie wordt vaak gezien als een middel om zich als persoon te ontwikkelen en te groeien. Bestaand onderzoek naar kunstparticipatie van jongeren richt zich vaak (impliciet) op hoe kunstparticipatie een instrument kan zijn voor de kwalificatie of socialisatie van jongeren tot capabele volwassenen en/of gebruikt een volwassen perspectief op legitieme kunst. Het gebrek aan keuzevrijheid dat in de bestaande literatuur impliciet aan jongeren wordt toegeschreven, staat in contrast met hoe jonge mensen zich al vrijplaatsen toe-eigenen voor participatieve kunst, waar – in Biesta’s perspectief – subjectificatieprocessen kunnen plaatsvinden. Via het uitwerken van een kader voor het in kaart brengen van de kenmerken van bestaande vrijplaatsen voor jongeren en een casestudy in drie geselecteerde praktijken, draagt het PArtY project op innovatieve wijze bij tot meer inzicht in deze vrije ruimtes voor participatieve kunstpraktijken, waardoor het mogelijk wordt de kenmerken en het functioneren van deze instellingen te begrijpen, hoe jongeren zich persoonlijk en sociaal kunnen ontwikkelen in deze omgevingen, wat voor burgerschapspraktijken deze vrije ruimtes voor participatieve kunstpraktijken mogelijk maken, en hoe dit kan worden gefaciliteerd (in plaats van geleid) door volwassen professionals, zoals sociaal werkers jeugdwerkers of lokale beleidsmakers.