In dit internettijdperk worden per dag 2,5 kwintiljoen bytes aan gegevens gecreëerd, de ontwikkeling van
technieken voor het efficiënt verzamelen van deze duizelingwekkende hoeveelheid gegevens zijn een uiterste zaak geworden
belang. De relevantie van de formalisering van deze eenvoudige notie van aggregatie kan zijn
gekwantificeerd door ontelbare artikelen, speciale uitgaven, bewerkte boekdelen, monografieën, conferenties, zomer
scholen, enz. Er bestaat inderdaad een hele gemeenschap die zich concentreert op de studie van aggregatie
processen. Hoewel het echter een indrukwekkend aantal wiskundige kennis is, de meeste
theoretisch georiënteerde studies zijn beperkt tot de samenvoeging van reële getallen of, in meer exotische
gevallen, naar andere geordende structuren, zoals intervallen of ordinale taalkundige schalen. Schandalig, de
aggregatie van niet-geordende structuren, zoals grafieken, tekenreeksen en rangordegegevens, is meestal
geadresseerd door beoefenaars. Je zou kunnen zeggen dat het praktische kader vol is met "ad hoc"
methoden, het theoretische kader is beschamend smal. Zowel theorie als praktijk doen dat niet
tot nu toe samenkomen. Deze afwijking wordt voornamelijk ingegeven door twee factoren: 1) de moeilijkheid van volledig
inzicht in enkele black-box-achtige praktische aggregatietechnieken 2) de computationele
uitdaging dat het toepassen van een aantal complexe theoretische aggregatietechnieken impliceert. In deze
postdoctoraal voorstel, zullen we ingaan op de ontwikkeling van een nieuwe theorie van aggregatie dat
brengt eindelijk theorie en praktijk samen.