Dit project onderzoekt de veranderende sociale structuur van kleine gemeenschappen uit
Brons- en IJzertijd (ca. 2400-400 v.Chr.) In Centraal-Adriatisch Italië. Archeologen weten nog steeds
weinig over hoe deze kleinschalige boeren en herders zijn bewerkt. Uit grafvondsten installaties
dat er vanaf de Late Bronstijd sprake is van een toenemende sociale hiërarchie, wat in de IJzertijd
uitmondt in rijke aristocratische graven. Er vindt echter geen grote schaal staatsvorming
plaats en er zijn nog geen centrale steden. Omdat er weinig bekend is over de nederzettingen
en plurality territories of this groups, we can not these the internal relations of this
mensen er in het dagelijks leven uitzagen.
This research will this situation rightzetten door enkele nederzettingen intensief te onderzoeken
met behulp van niet-destructieve methoden. Met geofysische technieken zoals grondradar en
elektrische weerstandsmetingen worden plattegronden van externe vindplaatsen en hun
directe omgeving gemaakt. Op basis van deze plattegronden wordt de interne organisatie van
deze nederzettingen ruimtelijk geanalyseerd. Ontvouwen
grootte van gebouwen, gemeenschappelijke verdedigingswerken, wegen, werkplaatsen en
veldgrenzen worden geanalyseerd en geïnterpreteerd. De basis voor deze houding ligt in de
gedachte dat culturele en sociale regels van samenlevingen worden uitgedrukt in het gebruik en
inrichting van de directe omgeving.