Dit project bestudeert de geschiedenis van peer review in de geesteswetenschappen tussen 1950 en vandaag. In deze periode onderging peer review, d.w.z. de geïnstitutionaliseerde evaluatie van onderzoek en onderzoekers door anderen die werkzaam zijn in hetzelfde vakgebied, belangrijke veranderingen. Beoordelingsprocedures bij financierings-agentschappen, in redactieraden en in aanname-commissies werden minder flexibel, anoniemer en bureaucratischer. Tot nu toe is de geschiedenis van hoe dit gebeurde vooral geschreven door wetenschapshistorici. Daardoor is die geschiedenis niet goed aangepast aan de geschiedenis van de geesteswetenschappen. Definities van kwaliteit, evaluatie-praktijken en wetenschappelijke normen en waarden zijn nl. anders in geesteswetenschappelijke contexten. Zowel voor historici geïnteresseerd in peer review, maar ook voor historici van de geesteswetenschappen is dit een probleem. Evaluatie-infrastructuur bepaalt namelijk vaak hoe we denken over wat er geëvalueerd wordt, en peer review kan zo mee hebben bepaald wat de geesteswetenschappen zelf zijn. Dit project richt zich op deze hiaten door te kijken naar de geschiedenis van verschillende vormen van evaluatie bij drie Europese financieringsinstellingen en een geesteswetenschappelijk tijdschrift.