Eenzaamheid op latere leeftijd (ELL) is een toenemend gezondheidsprobleem dat ontstaat door een gebrek aan gewenste sociale relaties. Ondanks empirische evidentie dat sociale en residentiële mobiliteit van invloed zijn op de connecties van ouderen, is onderzoek naar hun effect op ELL onbestaand. Dit project tracht deze lacune in te vullen door hun effecten te bestuderen vanuit een levensloop- en cross-nationaal vergelijkend perspectief. Het gaat ervan uit dat zowel de sociale en residentiële mobiliteit van ouderen zelf als die van hun kinderen een invloed uitoefenen op ELL. Bovendien wordt verondersteld dat de impact van mobiliteitsprocessen afhankelijk is van hun timing en gemodereerd kan worden door institutionele beleidsmaatregelen en buurtomstandigheden die sociale cohesie bevorderen. Door gebruik te maken van gegevens uit drie longitudinale studies die zich richten op 50-plussers (ELSA, HRS en SHARE), zal dit project ELL linken aan het kernsociologische thema van mobiliteit.