De oproepers van de Zelfmoordlijn 1813 bevinden zich vaak in een acute suïcidale crisis en/of denken al erg lang aan zelfdoding (40,7% meer dan een jaar). 34% van de oproepers die de Zelfmoordlijn 1813 contacteren voor zichzelf, raadpleegt geen hulpverlener. Van de groep die wel een hulpverlener raadpleegt, geeft 15,4% aan niet over de zelfmoordgedachten te praten. Daarom schuiven we in dit project het uitvoeren van terugbelgesprekken naar voren. Er wordt verkend of er voor volwassen hoogrisico suïcidale personen een systeem van follow-upgesprekken uitgewerkt kan worden vanuit de Zelfmoordlijn 1813, rekening houdend met de acuutheid van de suïcidaliteit van de oproeper. Op deze manier wensen we de impact van een éénmalig crisisoverbruggend gesprek met de Zelfmoordlijn 1813 te versterken. Deze telefonische follow-upgesprekken zullen mogelijk zijn voor oproepers die de Zelfmoordlijn 1813 bellen. 

In dit pilootproject zal aan de hand van een voorbereidingsfase, een ontwikkelingsfase en een pilootfase bij een beperkte groep van oproepers, de haalbaarheid van dergelijke gesprekken binnen de context van de Zelfmoordlijn 1813 in het huidige Vlaamse zorglandschap nagegaan worden. Tijdens het project zal uitgezocht worden welk type follow-upgesprekken kunnen aangeboden worden aan de Zelfmoordlijn 1813 en welk soort follow-upgesprekken de meeste meerwaarde kunnen vormen voor onze oproepers binnen het huidige zorglandschap. Dit zal gebeuren op basis van literatuur, uitwisseling met internationale crisislijnen die reeds ervaring hebben met follow-up gesprekken, overleg met de vrijwilligers van de Zelfmoordlijn 1813, overleg met relevante zorgactoren in het Vlaamse zorglandschap, de ervaringen van de oproepers zoals naar voren zullen komen uit het pilootonderzoek