Kniegewricht degeneratie (artrose) presenteert met pijn, veroorzaakt door benige slijtage. Om te
de klachten van de patiënten verlichten en wanneer niet-chirurgische methoden niet voldoende zijn, een chirurgische ingreep
benadering kan worden overwogen: een totale knieprothese (TKP). De operatie kan echter de
spanning in de meervoudige ligamenten rond het kniegewricht. Correcte TKP-uitlijning wordt bereikt met operatieve apparaten. Ligamentspanning wordt echter subjectief beoordeeld door de chirurg
posities.
TKP-chirurgie wordt vaak uitgevoerd. Toch wordt een groot ontevredenheidscijfer gezien bij patiënten (tot
20%). We streven ernaar om uiteindelijk dit ontevredenheidspercentage te verminderen door het begrip van de
ligamenteuze invloed na een TKP. Plaatsing van implantaten en het effect daarvan op de tevredenheid van de patiënt is
grondig bestudeerd in de huidige literatuur. In tegenstelling, volledige kennis van de rol van kniebanden
na TKP ontbreekt het patiëntenresultaten.
De ligamentische eigenschappen kunnen worden verkregen door het kniegewricht aan meerdere krachten te onderwerpen
routebeschrijving. De verplaatsing van het dijbot en het scheenbeen weerspiegelt hoe bepaalde ligamenten
zijn gespannen. Daarom moeten we een gestandaardiseerd systeem ontwikkelen om deze krachten toe te passen en
bepalen van de relatie tussen de ligamenteuze eigenschappen en postoperatief verkregen patiënt
uitkomsten. Ten tweede zal de subjectieve beoordeling van ligamentspanning door de chirurg zijn
geëvalueerd in vergelijking met een robotsysteem, in staat om externe krachten tijdens een volledige uit te oefenen
flexie-extensie cyclus.