Het project bestudeert hoe het klinkersysteem van het zogenaamde "Klassiek Latijn" (KL) is geëvolueerd tot het klinkersysteem van de Romaanse talen vanuit een diachroon, diatopisch en sociolinguïstisch perspectief (het eerste systeem was gebaseerd op onderscheid in klinkerhoeveelheid, terwijl het tweede vooral gebaseerd is op kwaliteitstegenstellingen). Daartoe bestudeert het onderzoek twee verschillende soorten bewijsmateriaal: metalinguïstische getuigenissen van Latijnse grammatici ("de indirecte bronnen"), en de gevallen van spellingvariatie van <e> vs <i> en <o> vs <u> in Latijnse inscripties (de "directe bronnen"), die het zwaartepunt van het onderzoek vormen. De kwalitatieve, kwantitatieve (en statistische) studie van dit soort "spelfouten" in een sociolinguïstisch relevant corpus van enkele duizenden inscripties uit Rome (en Italië) is gericht op vier belangrijke onderzoeksvragen: 1) de interpretatie van de gevallen van <e> voor (korte) /i/ die voorkomen in inscripties van de 3e eeuw. voor Chr, 2) de relatieve chronologie van de klinkerfusies die in de meeste Romaanse talen plaatsvonden (/i, eː/ > /e/ en /u, oː/ > /o/), met speciale verwijzing naar het Latijn van Rome, 3) de interactie tussen klinkerverwarring (<e>/<i> en <o>/<u>) en lexicaal accent, en 4) de sociolinguïstische dynamiek die de nadruk legde op de omvorming van het klinkersysteem van de KL tot het klinkersysteem van de Romaanse talen. Bovendien beoogt het project ook de "dialectale positie" van Rome te verduidelijken met betrekking tot de ontwikkelingen in het klinkersysteem bij de overgang van het Latijn naar de Romaanse talen.