De kwestie van het prehistorisch contact tussen inheemse jagers-verzamelaars en de eerste zittende gemeenschappen in West-Centraal-Afrika zijn tot nu toe vooral aangepakt door linguïsten, genetici en historici met betrekking tot de Bantu-expansie, de initiële migratie van Bantu-sprekende
gemeenschappen in sub-Sahara Afrika. In tegenstelling tot andere delen van het continent en de wereld, archeologen hebben het onderwerp in het equatoriale regenwoud nooit systematisch bestudeerd. Echter, archeologisch bewijs voor deze regio bestaat, die kan worden herzien door de lens van
kennis uit andere disciplines en andere delen van de wereld. Dit is precies wat we zullen doen het huidige project, dat zich richt op de periode tussen 4000 en 2000 jaar geleden en waarvan de studie gebied omvat landen zoals Kameroen, Equatoriaal-Guinea, Gabon, de Centraal-Afrikaanse
Republiek, de Republiek Congo, de Democratische Republiek Congo en Angola. Onze een veelzijdige aanpak combineert (1) een literatuurstudie om een ​​nieuwe theorie van contact te ontwikkelen archeologie, (2) een innovatieve contactgerichte heranalyse van bestaande archeologische collecties
inclusief stenen artefacten en de vroegste keramiek van de regio en (3) nieuwe onderzoeken en opgravingen om aanvullend archeologisch bewijs te verkrijgen voor vroeg contact tussen jager-verzamelaars en sedentaire voedselproducenten in West-Centraal-Afrika.