Droogtes veroorzaken landbouwverlies, bossterfte en drinkwaterschaarste. Hun voorspelde toename in herhaling en intensiteit vormt een ernstige bedreiging voor de toekomstige wereldwijde voedselzekerheid. Verschillende historische ongekend droge perioden hebben zich de afgelopen tien jaar al voorgedaan in Europa, Australië en de VS. De kosten van de aanhoudende Californische droogte worden geschat op ongeveer US $ 3 miljard. Nog steeds is de kennis over hoe droogte begint en evolueert beperkt, en dat geldt ook voor het begrip van hoe klimaatverandering hen kan beïnvloeden. Positieve feedback van het land is gesuggereerd als cruciaal voor het voorkomen van recente droogtes: als neerslagtekorten de ziel en vegetatie opdrogen, wordt de verdamping van het landwater verminderd, dan wordt de lokale lucht te droog om regen te genereren, wat de droogtecondities verder verbetert. Belangrijk is dat dit niet alleen een 'lokale' feedback is, omdat afgelegen regio's kunnen vertrouwen op verdampt water getransporteerd door winden uit de door droogte getroffen regio. Als gevolg van deze beweegredenen, verspreiden droogtes zichzelf en verspreiden ze zichzelf. Er is echter een globaal vermogen om deze processen te observeren. Bovendien zijn klimaat- en voorspellingsmodellen onvolwassen als het gaat om het weergeven van de invloeden van land op regenval. Onderschatten klimaatmodellen deze landfeedback? Als dit het geval is, zal de toekomstige verslechtering van de droogte groter zijn dan momenteel wordt verwacht. Op dit moment blijft dit grotendeels speculatief gezien het beperkte aantal onderzoeken naar deze processen. Ik stel voor om nieuwe in situ- en satellietgegevens te gebruiken van bodemvocht, verdamping en neerslag, in combinatie met nieuwe mechanistische modellen die waterdamptrajecten in kaart kunnen brengen en multi-dimensionale feedback kunnen onderzoeken. DRY-2-DRY zal niet alleen onze fundamentele kennis van de mechanismen die droogte veroorzaken bevorderen, het zal ook onafhankelijk bewijs leveren van de mate waarin beheersing van landbedekking kan helpen om droogte te 'temperen' en vooruitgang naar meer accurate korte termijn en langetermijnprognoses voor droogte.