In tijd en ruimte kunnen talen fundamenteel veranderen qua structuur (morfosyntaxis). Een belangrijk voorbeeld hiervan is de verandering tussen analytische en synthetische morfosyntaxis. Een dergelijke variatie is duidelijk zichtbaar binnen Niger-Congo, ‘s werelds grootste taalfamilie. Op synthetisch vlak is de Bantoefamilie vooral bekend in de theoretische taalkunde vanwege haar complexe werkwoordsvormen. Bantoes naaste verwanten binnen het Niger-Congo vertonen daarentegen een veel analytischere morfosyntaxis, waarbij ze in meerdere woorden uitdrukken wat veel Bantoetalen doorgaans uitdrukken met een enkel werkwoord. Hoewel het duidelijk is dat morfosyntactische verandering heeft plaatsgevonden in Niger-Congo, is het nog steeds omstreden in welke richting(en) deze verandering plaatsvond, en hoe zij in formele modellen kan worden vastgelegd. Dit debat over Niger-Congo weerspiegelt een vraag over variatie en directionaliteit van morfosyntactische veranderingen in het algemeen. Dit project draagt bij aan dit theoretische debat over de mechanismen van analytische ↔ synthetische morfosyntactische verandering door gebruik te maken van een casestudy van de Mbam-talen van Kameroen, een nauw verwante groep Bantoetalen met een tussenliggend morfosyntactisch profiel. Door een model te ontwikkelen om de synchrone en diachrone variatie in analyticiteit van Mbam-talen vast te stellen, dragen de resultaten bij aan historische taalkunde, theoretische syntaxis en Afrikaanse taalstudies.