Sinds het begin van het nieuwe millennium vond een opvallende wijziging plaats in de productiestrategieën van filmindustrieën in Europa. Geïnspireerd door Hollywoodiaanse productie- en distributietechnieken, zetten Europese filmindustrieën steeds meer in op de productie van filmremakes, -sequels en TV spin-offs, die we onder ons nieuwe concept van “recycle filmculturen” plaatsen. Opvallend genoeg vinden deze recycleculturen niet enkel plaats in de grote, maar ook in de kleinere Europese filmindustrieën met beperkte middelen. Dit project heeft als doel om de economische en culturele implicaties van deze recent opgekomen recycle filmculturen in drie kleine West-Europese filmindustrieën (België, Nederland en Denemarken) te onderzoeken. Eerst brengen we deze Europese recycle filmculturen in kaart door een database op te zetten, waarna we een netwerkanalyse uitvoeren. Ten tweede onderzoeken we, middels een productie- en distributieanalyse, of, en hoe, deze – doorgaans pejoratief benaderde – trend bijdraagt aan duurzame nationale filmindustrieën enerzijds en aan het overkoepelende Europese filmecosysteem anderzijds. Ten derde besteden we aandacht aan de culturele implicaties van deze recycleculturen via een publieksanalyse en kritische receptieanalyse. Zodoende onderzoeken we of deze West-Europese recycle filmculturen al dan niet de commerciële basis van de industrieën versterken, de diversiteit in het filmaanbod verzwakken, gemedieerd cultureel contact ondermijnen of faciliteren en/of finaal leiden tot een filmische monocultuur.