De efficiëntie van de Belgische insolventieregulering wordt bestudeerd aan de hand van een speltheoretische en econometrische analyse van de insolventiekosten. Het onderzoek richt zich hoofdzakelijk op de zogeheten indirecte insolventiekosten zoals de overbodige voortzetting van een reorganisatieprocedure, het definitieve verlies van schuldvorderingen, en waardevernietigende acties onder insolventieprocedures.