Slijmproppen bij astma en andere type 2 ziekten worden klinisch erkend als een alomtegenwoordig en ernstig probleem bij ziekte. Deze hardnekkige proppen blijven jarenlang in de longen van patiënten zitten, in sommige gevallen met de dood tot gevolg, en toch is er nog steeds geen therapie beschikbaar die dit kenmerk van astma doeltreffend kan verlichten. Het gebrek aan behandelingen weerspiegelt ons gebrek aan inzicht in slijmproppen, gedreven door het tekort aan geschikte modellen om luchtwegobstructie te bestuderen. Om de immunologische en moleculaire mechanismen te onderzoeken die ten grondslag liggen aan slijmproppen en luchtwegobstructie bij astma, ontwikkel ik een nieuw systeem waarbij synthetisch slijm aan muizen kan worden toegediend. Dit wordt een krachtig platform waarin ik de samenstelling van de luchtwegobstructie nauwkeurig kan controleren, waardoor ik kenmerken van pathogeen slijm, zoals Charcot-Leyden kristallen (CLCs) kan introduceren.CLCs kunnen meerdere kenmerken van ontsteking en slijmproductie bij astma aansturen, maar hun interacties met epitheel- en immuuncellen zijn nog niet volledig in kaart gebracht. Dit systeem zal een model bieden voor geavanceerde ruimtelijke analyse en belangrijke informatie opleveren over de moleculaire interacties die plaatsvinden binnen een verstopte luchtweg, en hoe deze de ontsteking kunnen bestendigen. Dit zal vervolgens leiden tot nieuwe behandelingsmogelijkheden waarvan miljoenen astmapatiënten wereldwijd kunnen profiteren.