Voorlopige maatregelen (VM’n) worden door internat. mensenrechten (MR)-organen toegekend ter bescherming van personen in een extreem gevaarlijke situatie. In Centraal-Amerika worden deze maatregelen vnl toegekend t.a.v. gedetineerden wier recht op leven/gezondheid in gevaar is. Wanneer een VM wordt toegekend, is de betrokken staat verplicht om de gedetineerden direct toegang te geven tot voedsel, drinkwater, medische verzorging of natuurlijk licht. VM’n hebben dus het potentieel om levens te redden, aangezien zij directe statelijke actie vereisen. Hoewel in 1000-en zaken VM’n zijn uitgevaardigd, hebben ze amper academische aandacht gekregen. Bestaande studies doen een doctrine-analyse van de naleving van VM’n zonder aandacht voor hun praktische doeltreffendheid. T.g.v. deze tekortkomingen beoogt het onderzoek verder te gaan dan het klassieke juridische onderzoek en een breed socio-juridisch standpunt in te nemen, waarbij de feitelijke effectiviteit van VM’n wordt geanalyseerd, met als doel hun beschermende werking te maximaliseren. Daartoe zal de PhD de implementatie van VM’n van 4 MR-organen mbt El Salvador/Guatemala/Nicaragua te onderzoeken. A.d.h.v. de bevindingen zal een kritisch normatief juridisch impact-framework voor VM’n worden ontwikkeld, waardoor een diepere theoretische analyse mogelijk wordt. Alzo wordt beoogd een praktisch maatschappelijk effectief kader te creëren, waardoor wordt verzekerd dat MR’en niet alleen aspirationeel, maar ook praktisch/effectief zijn.