Stabilisatie is een belangrijke eerste stap in het valoriseren van zijstromen uit de landbouwvoedingssector, zodat deze kunnen worden gebruikt voor verdere extractie van macrobestanddelen, wat regelmatig wordt verwaarloosd. Zonder adequate stabilisatiemethoden kan er echter bederf van de biomassa uit de landbouwvoedingssector optreden, wat kan leiden tot verliezen van macrobestanddelen, waardoor verdere toepassingen worden beperkt. Bovendien zou de veilige opslag van biomassa uit de landbouwvoedingssector seizoensvariabiliteitsproblemen kunnen overwinnen, aangezien productie het hele jaar door niet altijd haalbaar is, wat de verwerking van biomassa uit de landbouwvoedingssector enkele maanden zou kunnen vertragen naar een latere, geschiktere periode. De algemene doelstelling van het proefschrift is om meer inzicht te krijgen in het effect van stabilisatiemethoden om de macrobestanddelen van belang te behouden, bioverzuring te beoordelen en alternatieve stabilisatiemethoden te vinden anders dan invriezen en drogen.