Dit project bestudeert theoretische, kwantitatieve en empirische verklaringen voor de effecten van het moratoriumbeleid voor schulden, dat de opschorting van betalingen voorschrijft tijdens periodes van stress voor huishoudens, bedrijven en de staat. De theorie voorspelt een stijging van de rentetarieven voor niet-gestresste agenten en een daling van de tarieven voor gestresste agenten, terwijl de leningbedragen afhankelijk zijn van vraag- en aanbodelasticiteiten. We toetsen deze bevindingen empirisch voor Colombia en België bij het begin van de pandemie in 2020 met een regressie-discontinuïteit analyse, waarbij een vergelijking wordt gemaakt tussen bedrijven en huishoudens die nauwelijks voldeden aan de criteria voor het ontvangen van een lening en deze die er net niet aan voldeden. We onderzoeken hoe reële variabelen zoals investeringen en werkgelegenheid, evenals financiële variabelen zoals tarieven en hoeveelheden op bedrijfsleningen en hypotheken worden beïnvloed. Ten slotte tonen we kwantitatieve inzichten ​​over macro-economische en verdelingseffecten van schuldenmoratoriumbeleid om onze empirische analyse aan te vullen.