Hoewel de term ‘microbioom’ pas in 1952 werd bedacht, gaat de ontdekking van darmflora terug tot de negentiende eeuw. In het Fin de Siècle waren artsen zich al bewust van de voordelen van bacterieën voor de lichamelijke gezondheid en van de invloed van spijsverteringsstoornissen op de geestelijke gezondheid. In het begin van de 20ste eeuw werd dit algemene kennis. Dit project onderzoekt de materiële en metaforische rol van het spijsverteringsstelsel in Britse en Noord-Amerikaanse populaire fictie en culturele verbeelding van de jaren 1870 tot de jaren 1930. Hoewel populaire fictie uit deze tijd, geschreven voor massauitgeverijen en met een groot aantal lezers, in onderzoek vaak over het hoofd wordt gezien, creeërde het nieuwe manieren om met het lichaam en zijn onbewuste processes om te gaan. Hoe begrepen auteurs en personages zichzelf en de wereld via kauwen, slikken, verteren, maagpijn, indigestie, opslag en lediging? Het project schijnt een nieuw licht op hoe kennis van het spijsverteringsproces werd 'gecultiveerd' door middel van fictieve verhalen, die de medische wetenschap integreerden en betwistten, nieuwe metaforen bedachten en het gastro-intestinale in contact brachten met categorieën als gender, klasse en nationaliteit. Mijn hypothese is dat spijsverteringsorganen en -processen in deze romans niet enkel getuigen van een interesse in het medische lichaam, maar ook een invloed uitoefenen op menselijke emoties, instincten en identiteit.