Druggebruik is erg prevalent binnen de gevangenismuren en brengt verschillende gezondheidsrisico’s zoals HIV, hepatitis B en C en tuberculose met zich mee. In de vrije samenleving worden harm reduction (HR) strategieën toegepast om deze gezondheidsrisico’s te reduceren. In detentie is HR echter onderontwikkeld, ondanks de bewezen effectiviteit van HR-initiatieven zoals substitutiebehandeling en spuitenruilprogramma’s en de positieve attitude van gedetineerden t.a.v. HR-initiatieven. Het is ook niet altijd duidelijk wat HR volgens hen inhoudt en gedetineerden spelen amper een rol bij de ontwikkeling en implementatie van een HR-aanbod. Hun niveau van inspraak blijft beperkt tot consultatie. Omdat zij de doelgroep zijn, is het bijgevolg essentieel gedetineerden inspraak te geven bij de ontwikkeling en implementatie van HR-initiatieven. De methode van Participatief Actie Onderzoek (PAR) wordt aangewend om tegemoet te komen aan dit gebrek aan betrokkenheid. Dit onderzoek heeft een tweeledige doelstelling: (1) aan de hand van PAR tot een diepere conceptualisering van het concept HR komen, die ook de visie van de gedetineerden weergeeft en (2) uitzoeken hoe PAR kan bijdragen tot een meer substantiële vorm van participatie in de gevangenis. Participatie wordt geoperationaliseerd a.d.h.v. Arnstein’s ladder van burgerparticipatie die, toegepast op de gevangeniscontext, uit vijf treden bestaat: informeren, consulteren, betrekken, samenwerking, en toewijding en emancipatie.