Hoewel een huis bezitten voor velen een levensdoel is, kan een versoepeling van de toegang tot hypothecair krediet tot ongewenste financiële en macro-economische effecten leiden, zoals de opbouw van onhoudbare schulden. Om te voorkomen dat evoluties op de huizenmarkt leiden tot financiële instabiliteit, zijn in de nasleep van de financiële crisis van 2008-9 tal van macroprudentiële beleidsinstrumenten ontwikkeld. Doordat deze instrumenten echter de toegang tot het verkrijgen van een hypotheek bemoeilijken, kunnen ze een negatief effect hebben op de betaalbaarheid van wonen en ervoor zorgen dat huishoudens die een huis kopen hun liquide middelen uitputten. Dit onderzoeksproject draagt op verschillende manieren bij aan de literatuur rond betaalbaarheid van wonen en macroprudentieel beleid. Ten eerste wordt de relatie tussen het vermogen om woonlasten te dragen en de gevoeligheid van consumptie voor economische schokken onderzocht om een zicht te krijgen op de link tussen de betaalbaarheid van wonen en macro-economische stabiliteit. Vervolgens onderzoek ik mogelijke neveneffecten van macroprudentiële beleidsinstrumenten door na te gaan wat het effect is van deze instrumenten op de betaalbaarheid van wonen en de financiële balans van huishoudens, waarbij ook wordt gekeken naar mogelijke interactie-effecten met begrotingsbeleid. De verschillende projecten maken gebruik van granulaire banktransactie-data die het mogelijk maken inzicht te krijgen in nieuwe economische verbanden.