De beschrijving van kritische fenomenen aan de hand van de renormalisatiegroep is cruciaal voor ons begrip van sterkgecorreleerde systemen. Dit idee leidt tot effectieve hamiltonianen die kunnen bestudeerd worden met numerieke methoden zoals Monte-Carlo, waarbij het welslagen in grote mate afhankelijk is van het schalen van de data met de grootte van het systeem. Tensornetwerken zijn recent ontwikkeld als een alternatieve methode
voor het simuleren van sterk-gecorreleerde systemen als een combinatie van de dichtheidsmatrixrenormalisatiegroep en ideeën uit kwantuminformatietheorie. De essentie van tensornetwerken zit vervat in het idee om lokale tensoren te gebruiken om golffuncties op te bouwen, en op die manier verstrengeling te verdelen door het systeem. Hoewel kritische fenomenen en schaling in termen van verstrengeling reeds eerder onderzocht zijn, zijn deze concepten nooit het onderwerp geweest van een onderzoek in hun volle algemeenheid. Het doel van dit onderzoeksvoorstel is om renormalisatie-ideeën hun centrale rol te geven binnen de taal van tensornetwerken. We gaan een theoretisch en computationeel raamwerk ontwikkelen voor de renormalisatie van verstrengeling, en schalingsvoorschriften formuleren voor de emergente lengteschalen binnen de taal van
tensornetwerken. Dit onderzoek stelt een samensmelting voor van de onderzoeksinteresses van de twee groepen, waarbij Gent de expertise over tensornetwerken levert en Innsbruck die over schaling en veldentheorieën.