Het Altajgebergte (Siberië; Rusland) vormt één van de belangrijkste archeologische en ecologische regio’s van Noord-Azië. Maar door de huidige economische en sociale situatie wordt er te weinig naar het erfgoed van de regio omgekeken. Daardoor heeft het landschap sinds de tweede helft van de 20e eeuw heel wat informatiewaarde (zowel van landschappelijke als van archeologische aard) verloren. Tijdens vier jaar onderzoek met ethnografisch veldwerk en archiefwerk werd daarenboven de politieke geladenheid van het cultureel erfgoedbeleid in Rusland duidelijk. Het project ging na hoe objecten uit het verleden door de verschillende tradionele staatstructuren (bureaucratie, plaatselijke elite, Sovjet nomenklatura...) en private spelers (multinationals, multilaterale organisaties, buitenlandse archeologen...) worden aangewend in een poging om de institutionele en socioculturele landschappen vorm te geven die de Russische post-Sovjet staat definiëren.