Geleidingssysteem pacing (CSP) is een nieuwe manier om het hart te pacen door direct het hartgeleidingssysteem (de "zenuwen" van het hart) te stimuleren ("pacen"). Deze benadering van cardiale pacing biedt het voordeel van fysiologische pacing en vermijdt de nadelige effecten van de huidige pacingstrategieën (voornamelijk rechterventrikel apicale pacing). Momenteel zijn er twee strategieën beschikbaar voor geleidingssysteem pacing: His bundelpacing (HBP) en linker bundeltak gebied pacing (LBBAP). Beide pacingstrategieën resulteren in bijna fysiologische activatie van het linkerventrikel, hoewel verschillende delen van het geleidingssysteem worden gestimuleerd. Het ware potentieel van deze innovatieve pacingmodaliteiten om zieke harten te resynchroniseren blijft grotendeels onbekend en onontgonnen. Bovendien hebben beide structuren, His en linker bundel geleidingsweefsel, een verloop in het interventriculaire septum waarbij de pacing geleidingsdraad ofwel oppervlakkig of diep in het interventriculaire septum worden geschroefd. De veiligheid, directe en indirecte effecten op septale en cardiale contractiliteit bij chronische septale pacing zijn slechts beperkt onderzocht.

De elektrofysiologische afdeling van het Universitair Ziekenhuis Gent (UZ Gent) is één van de grootste centra in Europa op het gebied van geleidingssysteem pacing, met momenteel 150 nieuwe implantaties per jaar en met meer dan 600 patiënten in actieve follow-up. Deze grote populatie van CSP-patiënten (zowel HBP als LBBAP) zal worden gebruikt om de directe en indirecte effecten van zowel HBP als LBBAP op septale en cardiale contractiliteitspatronen te beoordelen.