Sojaboon is een belangrijke bron van plantaardige eiwitten en een duurzaam gewas omdat het via een symbiose met stikstoffixerende rhizobia op natuurlijk wijze stikstof bekomt voor groei en opbrengst. Deze symbiose gebeurt in wortelorganen, de nodulen, waarin de plant rhizobia voorziet van de nodige koolstofbronnen voor stikstoffixatie. Om dit proces energiezuinig te houden, beperkt de plant het aantal nodulen via een negatief feedbacksysteem dat communicatie tussen de wortel en de scheut inhoudt, het autoregulation of nodulation (AON) proces. TOO MUCH LOVE (TML), een Kelch repeat F-box bevattend eiwit is een wortelfactor betrokken in de laatste stappen van AON waar het nodulatie controleert via ubiquitinatie van vooralsnog onbekende eiwitten. Ondanks veelvuldig onderzoek zijn de doelwitten en interactoren van TML als het volledige signalisatiemechanisme niet gekend. In dit project zal ik nagaan welke processen stroomafwaarts gelegen zijn van TML tijdens AON. Hiervoor zal ik een ubiquitinoom-, interactoom- en proteoomanalyse uitvoeren en de worteleiwitten die interageren met TML en/of geubiquitineerd worden, identificeren. Na een diepgaande biochemische en functionele karakterisering, gaan we op die manier een gedetailleerd inzicht krijgen in de laatste stappen van het AON-proces. Deze inzichten zullen een waardevolle start vormen voor het optimaliseren van nodulatie regulatie om te beantwoorden aan de stijgende vraag naar voeding en het minimaliseren van stikstofbemesting.