Dit voorstel bewijst bewoonbaarheid op de vroege aarde en aan de oppervlakte van Mars in het verleden
en het heden. Onder bewoonbaarheid wordt gewoonlijk verstaan ​​"het potentieel van een omgeving
(verleden of heden) om het leven van welke aard dan ook te ondersteunen ". Het hebben van vloeibaar water aan de oppervlakte van een planeet is
waarschijnlijk de minimale voorwaarde voor bewoonbaarheid. Er zijn echter verschillende andere parameters controle
de omgevingsomstandigheden die een planeet nodig heeft om het leven te herbergen. Daarom, a
multidisciplinaire aanpak, het verenigen van expertise, van geochemie tot numerieke modellering
voorgesteld om de bewoonbaarheid van Early Earth en Mars te onderzoeken; de laatste, oorspronkelijk weergegeven
veel overeenkomsten met de aarde, maar vervolgens geëvolueerd langs een heel ander pad. Eerst bestuderen we de
effect van planetaire differentiatie (kernvorming, grote effecten, plaattektoniek) op
conditionering bewoonbaarheid. Ten tweede ontwikkelen we nieuwe geochemische biosignaturen (Se en Ga)
tracers, test ze en combineer ze met bestaande (bijvoorbeeld Zn en Cu) om te detecteren en
karakteriseren het vroege aardse leven en de reacties op belangrijke geologische gebeurtenissen (impact
kratten, enorme magmatische gebeurtenissen). Om dit te doen, zijn case-studies geselecteerd: A Proterozoic
impactstructuur in Australië (Acraman) en een groot Archeus magmatisme in Canada (Abitibi).
Ten slotte worden gegevens verzameld door lopende en toekomstige ruimtemissies naar Mars gebruikt om de
verleden en heden bewoonbaarheid van de rode planeet in vergelijking met de aarde.