De wereld probeert de overgang naar een sterkere en meer circulaire economie te maken. Kunststofafval is een specifieke zorg omdat "het sluiten van de lus" door mechanische recycling en hergebruik slechts in beperkte mate uitvoerbaar is. Dit maakt dat thermische of katalytische chemische recycling, het onderwerp van
dit project zal het komende decennium een ​​van de dominante technologieën worden. Het beperkte inzicht in hoe en wat chemisch kan worden gerecycleerd, ontbreekt echter. Daarom moeten reactoren ontworpen zijn om kunststofafval om te zetten in gasvormige of vloeibare producten, terwijl ze worden verwijderd
onzuiverheden en de verwerking van de vorming van ongewenste bijproducten zoals char. Om snel kennis te vergaren en optimale routes naar chemicaliën (monomeren, oligomeren, wassen) te definiëren via katalytische en pyrolytische conversie of de combinatie daarvan, zal de gevestigde methode voor reactietechnologie worden toegepast, waarbij de combinatie van reactiechemie en chemische technologie wordt gecombineerd. Met andere woorden, door goed gekozen experimenten uit te voeren in combinatie met theoretisch werk, zelfs voor een breed basissamenstelling spectrum (bijv. Afhankelijk van de oorsprong van de kunststoffen, productiestappen, het gebruik van coatings, enz.) En een groot aantal mogelijke procesomstandigheden, optimale chemische recyclingstrategieën zullen op grote schaal worden geëvalueerd. Mijn creativiteit en expertise op het gebied van experimenten en modellering zullen nieuwe baanbrekende resultaten en concepten opleveren. Alleen zo kan worden voldaan aan de EU-ambities voor een circulaire economie.