De skeletspier is het grootste orgaan en speelt een centrale rol in de insulinegestimuleerde glucose opname. Daarom kan het een oorzakelijke rol spelen in de ontwikkeling van insulineresistentie en uiteindelijk type-2-diabetes. Spierweefsel bestaat uit een mix van trage en snelle spiervezels en spieren van diabetespatiënten vertonen typisch kenmerken van een snelle spiervezelsamenstelling. Toch moet nog worden opgehelderd of deze spierkenmerken een oorzaak of gevolg zijn van de pathologie. Aan de hand van een proteoomanalyse zullen we in een cross-sectionele studie met ongekend grote (n=215) cohorte van jonge gezonde individuen de rol van het spierfenotype in de vroege tekenen van insulineresistentie ontcijferen. Dit wordt aangevuld met een zorgvuldige karakterisering van de deelnemers om te corrigeren voor leefstijlfactoren zoals het niveau van fysieke activiteit. Het verkrijgen van inzicht in deze verbanden is van grote klinische waarde voor de ontwikkeling van gerichte geïndividualiseerde preventieve strategieën tegen insulineresistentie en geassocieerde cardiometabole risicofactoren.